Al meer dan 20 jaar werk ik bij Trajectum. Ik hou zielsveel van mijn werk. Zo zag ik iemand binnen komen in kapotte kleding en met zijn blik naar binnen gekeerd. Na een periode van hard werken zie ik nu een leuke, spontane jongen, goed gekleed zelfstandig op de fiets naar zijn werk rijden. Dat is het mooiste wat er is natuurlijk. En zo kan ik veel succesverhalen delen.
Trajectum is eigenlijk een heel groot, veilig huis waar iedereen zijn best doet om cliënten met hun vermogens en onvermogens een veilig bestaan te bieden. En daar mag ik gewoon aan meewerken! Dát is geluk.
Werken op de groep is echt mijn ding. De adrenaline die soms ontstaat, die heb ik nodig. Door de huidige ontwikkelingen in de zorg, moet je vaak inventief zijn. Je verveelt je dus geen moment. In mindere tijden, kan juist heel veel moois ontstaan. Ik neem regelmatig mijn hond mee. Prachtig is dat. Veel cliënten hebben een hechtingsstoornis. Voelen zich niet geliefd, werden als kind niet welkom geheten. In een veilige setting met dieren stellen zij zich vaak makkelijker open. Het werkt ook heel mooi bij traumaverwerking met EMDR.
Mensen die het niet aankunnen in de maatschappij hebben ons heel hard nodig. Dat is het mooist, dat jij er samen met je collega’s voor hen kunt zijn. Nabijheid geven. Ja, ik heb echt passie voor mijn werk.
Kom eens kijken, wandel over ons mooie terrein, ook de omgeving is prachtig. De cliënten wonen hier heel goed. Poerbest zeg ik altijd!
